"Nog een ontbinding? We zijn er helemaal klaar voor!" Halverwege haar termijn blikt RN-parlementslid Alexandra Masson terug op haar parlementaire werk.

Alexandra Masson, verkozen in 2022 onder de vlag van het Nationaal Verzet, zet haar termijn als parlementslid voort in een ongekende institutionele context. Hoewel haar termijn in 2027 zou eindigen, heeft haar herverkiezing na de ontbinding van de Nationale Vergadering de weg vrijgemaakt voor een parlementaire termijn die verlengd is tot 2029.

Het parlementslid heeft haar parlementaire werk hervat waar ze was gebleven. Met enkele wijzigingen: ze is overgestapt van de Commissie Duurzame Ontwikkeling en Ruimtelijke Ordening naar de Commissie Buitenlandse Zaken, terwijl ze tevens de leiding heeft over de Federatie van de RN 06. Dit alles, gecombineerd met haar rol als nationaal woordvoerder van haar partij, zorgt ervoor dat de advocate uit Nice zich de komende jaren lijkt te vestigen als een van de leidende figuren van de RN. Halverwege haar (theoretische) mandaat blikte de gekozen afgevaardigde voor het vierde kiesdistrict van de Alpes-Maritimes – waartoe met name Menton behoort – terug op drie jaar parlementaire actie in een interview met Nice-Matin (1) .

Als we de ontbinding buiten beschouwing laten, hoe beoordeelt u het eerste deel van uw mandaat?

Ik ben zeer positief. In de Assemblee en in mijn kiesdistrict. We hebben aan veel inhoudelijke en lokale kwesties gewerkt. Het parlementslid is nog steeds een van de weinige gekozen functionarissen die duidelijk herkenbaar is voor kiezers en die veel gevraagd wordt voor alledaagse dingen die we ons niet per se kunnen voorstellen. En het werkt. Het bewijs is dat we in de eerste ronde in 2024 dezelfde score hebben behaald als in de tweede ronde in 2022. Dat is de realiteit van de stembus, en het is een enorme erkenning voor mijn team en mij.

Is de rol van parlementslid wat u ervan verwacht had?

Er is een verschil met wat ik twintig jaar geleden meemaakte toen ik parlementair attaché was. Vandaag de dag is er een zeer zwakke en zeer verdeelde meerderheid, wat betekent dat de oppositie net zo hard moet werken als de meerderheid. Dat was vroeger niet het geval. En dit mandaat is daardoor erg vermoeiend. We kunnen winnen door onze aanwezigheid, dus we moeten zeer gemobiliseerd zijn, en dat is erg vermoeiend. Niet alleen de RN trouwens; het put iedereen uit. Behalve de LR, die heel weinig zetelt... Ze zijn onderling verdeeld, dus ze zijn minder moe dan wij!

En hoe is de algemene sfeer? Het voelt erg gespannen in de kamer...

In 2022 was het behoorlijk gewelddadig. Het was rustiger in 2023 en vanaf 2024 werd het weer gespannen. Onder andere door het buitenlands beleid, dat sinds de pogrom van 7 oktober 2023 flink heeft ingegrepen. We hebben een groot conflict in het Midden-Oosten, dat zich bij dat van Oekraïne heeft gevoegd. We weten dat we in de Assemblee een radicaal pro-islamitische netwerk hebben dat zich puur op electoralisme richt en dat Groenen tussen 2022 en 2025 steeds radicaler zijn geworden. LR blijft trouw aan zichzelf... De context na de ontbinding is wat verslechterd. We zijn op koers gebleven door steeds veeleisender te worden.

Het spook van de ontbinding hangt nog steeds in de lucht. Het is al een paar dagen een mogelijkheid. Denk je erover na?

Als er een nieuwe komt, zijn we er helemaal klaar voor! We hebben nieuwe golven van hoogwaardige nominaties binnen. Nieuwe gezichten naast de oude. Waar er misschien wat haperingen waren – we gaan het niet verbergen – zullen er geen meer zijn. Als er morgen, over een maand of aan het einde van het jaar een ontbinding plaatsvindt, zijn we er klaar voor. Deze aflevering was bijzonder. Op de avond van de Europese verkiezingen was ik op tv om commentaar te geven op de geweldige verkiezingsuitslag van de RN. Ik hoorde live van de ontbinding. Het is een vreemd gevoel dat door je heen gaat, omdat je een moment van feestvieren beleeft en tegelijkertijd beseft dat je geen parlementslid meer bent. We moesten de volgende dag weer campagne voeren. Fysiek was het ingewikkeld.

Een opmerkelijk geval?

De flashmissie op Storm Alex die resulteerde in een wet [gericht op het stroomlijnen van administratieve procedures voor wederopbouwwerkzaamheden in geval van klimaatgebeurtenissen, noot van de redacteur] , wat niet altijd het geval is. Er is al het werk op het gebied van maritiem en luchtvervoer dat ik wilde voortzetten, ook al ben ik van commissie gewisseld. En met de Middellandse Zeecirkel die ik in 2022 heb opgericht, kon ik de verschuiving binnen UNOC niet missen, waardoor het mogelijk werd om veel kwesties aan te pakken. We boekten kleine overwinningen, zoals de ratificatie van de BBNJ-overeenkomst (over het behoud en duurzaam gebruik van mariene biodiversiteit) door Libanon. Dit zijn kwesties waarop de Royal Canadian Mounted Army zich niet had gepositioneerd. Niet uit verlangen, maar we hebben mensen nodig om deze kwesties verder te brengen. Dit zal impact hebben tot op gemeentelijk niveau, aangezien burgemeesters decreten tegen plastic kunnen uitvaardigen.

U pleit voor een zogenaamde "realistische" ecologie door vliegreizen te verdedigen en milieubeperkingen te verwerpen. Waar trekt u de grens tussen economisch realisme en een klimaatcrisis?

Op ecologisch vlak zullen we nooit iedereen tevreden stellen. Ik ben tegen ultrastraffende ecologie. ZFE (lokale economische zones) zijn een goed voorbeeld. Mensen in Parijs vestigen grenzen waar mensen niet langer met een thermisch voertuig mogen rijden. Het slaat nergens op... We moeten de zaken in evenwicht brengen, maar sommigen hebben daar de middelen niet voor, daarom spreek ik over realisme. Windenergie kost een fortuin, het werkt niet overal, en als je het ontmantelt, komen er tonnen materialen bij kijken die moeilijk te recyclen zijn, allemaal voor energie die niet kan worden opgeslagen. Als we het kunnen, doen we het, maar niet onder dwang en wanneer het niet zinvol is. In de ecologie maken we te weinig gebruik van wetenschap en technologie. Er liggen tonnen patenten in de kast. Geothermische energie bijvoorbeeld wordt onderbenut. Tegenwoordig betekent realistische ecologie dat elk gebied de beschikbare hulpbronnen moet waarderen.

U heeft zich uitgesproken over de immigratiewet, met name wat betreft bottesten. Hoe is de situatie nu?

De wet is niet aangenomen, met name niet vanwege de LR (Republikeinse Partij), omdat hij niet van hen afkomstig was... Hij is geen dag ouder geworden. Hij is nog steeds relevant en zal de komende jaren nog effectiever worden. Hij komt vast nog wel een keer ter sprake.

U bent zeer actief in grensoverschrijdende kwesties. Hoe verenigt u deze positie met de nogal soevereine lijn van de Koninklijke Marine, die vaak kritiek heeft geuit op de Europese samenwerking?

Het is anders. Dat je een soevereinist bent, betekent niet dat je niet met je soevereinistische vrienden wilt praten. We weten allemaal dat we ons grondgebied willen verdedigen, maar we weten ook dat we kunnen samenwerken. Voor Europa is het anders. Pro-Europese parlementsleden zijn niet erg grensoverschrijdend. Ik geloof dat soevereinist én patriot zijn betekent samenwerken met je buurman die niet dezelfde cultuur heeft en kijken hoe je gezamenlijke projecten kunt opzetten die voor beiden lonend zijn. Met onze Italiaanse buren hebben we elkaar nodig. Vroeger waren er wrokgevoelens, maar vandaag de dag is er een nieuwe generatie en staan we voor nieuwe uitdagingen waarin we elkaar kunnen aanvullen. Dit alles is niet onverenigbaar.

1- Ons interview vond plaats vóór de goedkeuring van de Duplomb-wet (die onder meer voorziet in de herintroductie van een neonicotinoïde pesticide). Daardoor konden we Alexandra Masson niet vragen naar de redenen voor haar stem vóór dit controversiële wetsvoorstel.